1996: Flexibiliteit en zekerheid Het akkoord rondom flexibiliteit en zekerheid zou de geschiedenis kunnen ingaan als het Akkoord van Haarlem. Daar staat het woonhuis van toenmalig FNV-voorzitter Lodewijk de Waal. Hij maakt in 1996 afspraken met werkgeversvoorzitter Hans Blankert die door alle belangrijke ondernemers- en werknemersorganisaties worden ondertekend en die de basis vormen voor de ‘Flexwet’ die 1998 wordt aangenomen. Deze wet geeft werkgevers meer flexibiliteit bij het inzetten van personeel en zorgt tevens voor meer zekerheid voor de flexwerkers zelf (op dat moment al ongeveer 10 procent van de beroepsbevolking). De zorgen die de Nederlandse vakbeweging medio jaren negentig wel degelijk heeft over de opkomst van meer flexibele aanstellingen, worden zo voor een flink deel weggenomen. De leiders van de bonden realiseren zich heel goed dat de opkomst van steeds meer flexibele aanstellingen niet is te voorkomen. Via een akkoord met de werkgevers weten ze de ergste uitwassen te elimineren en de rechtspositie van de flexwerkers zo veel mogelijk te garanderen. Inmiddels is bijna een op de vijf werknemers een flexwerker. Het gaat vooral om jongere werknemers. De conjunctuur heeft grote invloed op trends in het aantal flexwerkers. DE KRACHT VAN HET OVERLEG 27 Pagina 28
Pagina 30Scoor meer met een webshop in uw edities. Velen gingen u voor en publiceerden cursussen online.
De kracht van het overleg: Uitleg over de Nederlandse overlegeconomie Lees publicatie 10Home