Column: Fake beeldenstorm

column Fake beeldenstorm Han Busker: ‘Het heeft geen zin om allerlei doemscenario’s te bedenken’ nieuwe toekomstige handelsrelatie en de vorm waarin die wordt gegoten. Zowel de werkgevers- als de werknemersorganisaties willen dat er zo snel mogelijk helderheid komt over de uittreding van het Verenigd Koninkrijk. ‘Het heeft geen zin om allerlei doemscenario’s te bedenken’, meent Busker. ‘Als we weten hoe het gaat, kunnen we ons daarop voorbereiden. Daarom is er duidelijkheid nodig. Wij hopen dat het een zachte Brexit wordt. Als Europese werknemersorganisaties dringen wij daar ook op aan bij de onderhandelende partijen.’ De Boer: ‘Wij pleiten voor een overgangsperiode waarin alles nog een tijd hetzelfde blijft. Vier jaar zou het mooist zijn. En in die overgangsperiode moeten we goed kijken wat de beste oplossingen zijn. Wellicht dat de wind ook nog draait in het Verenigd Koninkrijk. Want het absurde is dat zij zelf het meest verliezen bij de Brexit. Dat begint daar nu toch ook door te dringen. Ons advies voor het kabinet is: maak het onmogelijke mogelijk. Houd de 27 landen van Europa bij elkaar, en probeer het Verenigd Koninkrijk zover te krijgen dat er een zachte overgangsperiode komt.’ n Begin 2018 verwijderde de Manchester Art Gallery het Victoriaanse schilderij Hylas en de nimfen van John William Waterhouse (1896). De reden? Het schilderij met daarop zeven halfblote meisjes zou van vrouwen een seksobject maken. Een felle discussie kwam op gang, waarbij zelfs internationaal schande werd gesproken van de actie. Het was ‘een aanval op de vrijheid van de kunst‘ vond men. De verantwoordelijke? De #metoo-beweging. Discussie is altijd goed. Toch laat deze actie een ongemakkelijk gevoel achter. Waarom? Het was een publiciteitsstunt van de galerie: er is nooit protest tegen het schilderij geweest. Integendeel: het behoort tot de publiekslievelingen. De Art Gallery lokte de ophef zelf uit en zette daarmee de strijd tegen sexisme in een kwaad daglicht. Internationaal sprak men van een knieval voor ‘de nieuwe moraalridders’. Ook in Nederland werd niet het museum als verantwoordelijk gezien, maar een ‘doorgeschoten me-too-beweging’. Kenmerkend vond ik een gesprek hierover van twee mannelijke journalisten op de Nederlandse radio. De heren van respectabele leeftijd haalden herinneringen op aan de roemruchtige jaren ’60 toen ‘we nog met ontbloot bovenlijf op het strand lagen’. ‘Dat kan nu niet meer’, klaagde de ene. ‘De vertrutting’, zuchtte de ander. Beiden leden zwaar onder deze preutse samenleving, vijftig jaar na de ‘summer of love’. Ik zag ze voor me: Twee mannen, de witte slappe buiken boven hun zwembroek hangend, een grijs plukje haar op de ingevallen borst. Hoe ze op het strand lagen en naar de jonge meiden keken. Chagrijnig, want deze dames droegen een bikinitopje of erger nog: een badpak. Voor een beetje ‘meiden-bloot’ zouden ze nu naar Manchester kunnen gaan. Daar hangen de zeven nimfen weer aan de muur. Voor eeuwig slachtoffers van een fake beeldenstorm. Annette Birschel Duitse journaliste in Nederland (www.annettebirschel.com) SERmagazine 19 FOTO Dirk Hol Column: Fake beeldenstorm

Meedoen

Voor flyers, online uitgaves en uitgaven zie het Online Touch online publisher CMS systeem. Met de mogelijkheid voor een web winkel in uw catalogussen.

SERmagaxine maart 2018 Lees publicatie 20Home


You need flash player to view this online publication