TEKST Corien Lambregtse FOTO Dirk Hol Wat wil je later worden? Elk kind kent die vraag, maar ze kan ook aan volwassenen worden gesteld. Een tweede carrière is geen zeldzaamheid meer. Wat komt er van (jeugd)dromen terecht? Als ik later groot ben WIE? Malgosia Fiebig (1975, Polen), Utrecht WAT? stadsbeiaardier van Utrecht en Nijmegen ‘Sinds mijn zesde speel ik piano, later werd dat orgel. Pas toen ik 24 jaar was, heb ik kennis gemaakt met het carillon oftewel: de beiaard. Ik studeerde orgel en koordirectie aan het conservatorium in Gdansk. De St. Catharinakerk kreeg in die tijd een nieuw klokkenspel met een keyboard, het oude was in de Tweede Wereldoorlog verdwenen. Er werd meteen ook een stadsbeiaardier gezocht. Een Nederlandse beiaardier kwam een cursus geven en zo is het begonnen. Ik was meteen verliefd op het instrument. Het is zo groots en indrukwekkend. Je werkt met zware bronzen klokken, maar je kunt er ook heel zacht en met veel nuances op spelen. Niemand ziet je zitten, hoog in de toren tussen de klokken, maar iedereen kan je horen. Dat is echt geweldig. Ik ben een paar jaar stadsbeiaardier in Gdansk geweest. Daarna ben ik naar Nederland verhuisd voor een opleiding aan de Nederlandse Beiaardschool in Amersfoort en ik ben niet meer weggegaan. De eerste jaren werkte ik als freelance-beiaardier, maar in 2010 kreeg ik de kans om assistent-beiaardier te worden in Nijmegen. Het jaar daarna werd ik de ‘echte’ stadsbeiaardier. Toen kwam ook ineens de vacature voor de Domtoren in Utrecht vrij. Die baan is voor een beiaardier echt een droom. Ik had het niet verwacht, maar ik ben het wel geworden. Nu speel ik elke vrijdag, zaterdag en zondag in Utrecht en op maandag in Nijmegen. Daarnaast geef ik, vooral ’s zomers, concerten op beiaarden in heel Europa. En binnenkort ga ik weer even naar Gdanksk: terug naar mijn eerste beiaard.’ Pagina 23
Pagina 1Heeft u een PDF, ipaper of web relatiemagazines? Gebruik Online Touch: jaarverslag naar een digitale publicatie converteren.
SERmagazine april 2018 Lees publicatie 21Home