Jan Kees de Jager bedenkt financieringsoplossingen voor Energieakkoord Investeren moet aantrekkelijk zijn Het Energieakkoord vraagt om forse investeringen van banken, pensioenfondsen en verzekeraars. Oud-minister Jan Kees de Jager (Financiën) bedacht nieuwe financieringsoplossingen. TEKST Berber Bijma FOTO Dirk Hol De vele plannen en ambities uit het Energieakkoord kunnen pas worden waargemaakt als er investeerders zijn die er licht in zien. Om de afspraken te realiseren, zijn vele miljarden euro’s nodig, van banken en institutionele beleggers als verzekeraars en pensioenfondsen. Op dit punt liepen de onderhandelende partijen tegen een grens aan, vertelt oud-minister van Financiën Jan Kees de Jager. Hij werd gevraagd om zich als voorzitter van een speciale programmacommissie te buigen over betere financieringsmogelijkheden voor projecten op het gebied van duurzame energie – van grote windmolenparken tot aardwarmte-installaties van burgercoöperaties. ‘De financiering van de huidige energieprojecten gaat nog net, maar het was duidelijk dat er problemen zouden ontstaan bij de financiering van de vele nieuwe plannen die uit het Energieakkoord volgen. Daarom heb ik met banken, institutionele beleggers en ontwikkelaars van energieprojecten gesproken, om in beeld te krijgen wat precies het probleem is.’ 30 Hindernissen Aan de ene kant blijken er praktische hindernissen. Projecten voor duurzame energie zijn vaak losse projecten, met elk hun eigen financieringsvoorwaarden. ‘Het ontbreekt aan standaardisatie en bundeling’, zegt De Jager. ‘Als er standaardcontracten komen, kun je verschillende kleinere projecten bundelen tot één grote. Dat geeft banken minder rompslomp en risico’s en is dus interessanter voor hen.’ Daarnaast bleek er een tweede horde te zijn. De Jager: ‘Voor banken zijn de ontwikkeling en bouw van bijvoorbeeld een windmolenpark wel interessant, maar de exploitatiefase niet. Een doorlooptijd van zeven jaar is mooi voor een bank, terwijl veel energieprojecten een investering vragen voor 20 tot 25 jaar. Dat is voor banken een te groot risico.’ De Jager maakte daarom de weg vrij voor een nieuwe financieringsconstructie, waarbij banken meedoen in de eerste fase en de lening na verloop van tijd doorverkopen aan langetermijnbeleggers. ‘Die constructie was op zichzelf al wel mogelijk, maar kwam tot nog toe niet van de grond. Er was geen goed verhandelbaar papier dat banken aan beleggers THEMANUMMER: ENERGIEAKKOORD VOOR DUURZAME GROEI - SEPTEMBER 2013 konden verkopen. Daarvoor hebben wij nu mogelijkheden gecreëerd. Het grote voordeel is dat er ruimte vrijkomt bij banken waardoor zij weer nieuwe projecten kunnen financieren.’ Medewerking De Nederlandse Vereniging van Banken en de Pensioenfederatie en hun achterbannen – grote banken en pensioenfondsen – hebben hun medewerking toegezegd aan deze financieringsconstructie. Het geld gaat met name naar concrete projecten als windmolenparken, warmtekrachtkoppelingen en installaties voor zonne-energie. ‘Voor innovatietrajecten bestaan andere fondsen’, licht De Jager toe. ‘Maar deze financieringsmogelijkheden moedigen innovatie wel aan. Banken kunnen de ruimte die ze op hun balans krijgen door de verkoop van middelgrote of grote projecten gebruiken om te investeren in innovaties. Bovendien krijgen die innovaties perspectief, omdat er nu ook goede financieringsmogelijkheden zijn als een nieuwe techniek blijkt te werken en in een groot project kan worden toegepast.’ n Pagina 29
Borging en ondertekenaarsHeeft u een artikel, onlinebook of digitale rapporten? Gebruik Online Touch: publicatie digitaal bladerbaar uitgeven.
SERMagazine Themanummer Energieakkoord voor duurzame groei Lees publicatie 13Home