column nodige diversiteit, bijvoorbeeld ook qua oplaadmethodes. Bij opportunity charging worden bussen tijdens tussenstops kort geladen, waardoor ze een kleinere accu nodig hebben. De seculiere ‘bubble’ Alle betrokken partijen moeten hun eigen winst kunnen ontdekken Bij overnight charging wordt een grotere accu gebruikt en kan de bus grotere afstanden afleggen, wat in bepaalde regio’s beter uitkomt.’ Denkt u dat deze aanpak ook in andere sectoren kan worden gebruikt? ‘Tot op zekere hoogte. In elke sector zijn specifieke hordes te slechten, maar sommige oplossingen zijn breed inzetbaar. Het TCO-model kan in veel gevallen een heel bruikbaar instrument zijn. Alle getallen, cijfers en techniek kun je er instoppen; dat geeft veel zekerheid. Belangrijk is dat alle betrokken partijen hun eigen winst kunnen ontdekken; je moet ze een perspectief bieden.’ Wat zijn de nieuwe uitdagingen? ‘Het zou mooi zijn als we tot een meer geïntegreerde benadering komen, waarin ook andere vormen van openbaar vervoer worden meegenomen. Denk bijvoorbeeld aan deelauto’s die dezelfde laadinfrastructuur gebruiken als de elektrische bussen. Maar daar zijn nog veel stappen te zetten. Hoe snel dit gaat hangt af van de ruimte die vervoerders en mobiliteitsaanbieders nemen én krijgen.’ n Er zijn in de Bijlmer meer kerken dan cafés, schreef columnist Patrick Meershoek in het Parool. Hij benoemde een trend die velen ontgaat: de herintreding van het christelijke geloof in Nederland. Ons land telt circa een miljoen christelijke migranten. Ze komen overal vandaan. Het zijn er ten minste evenveel als moslims in Nederland. Over die laatste groep raken we maar niet uitgepraat. Over die eerste spreken we nooit. Dat komt door ons eigen verleden. In de tweede helft van de vorige eeuw rukten veel Nederlanders zich los van een knellend godsdienstig verband. Ze denken: nooit meer een kerk, asjeblieft. Seculier is sindsdien tot norm verklaard. Maar de rest van de wereld heeft ons Nederlandse voorbeeld niet gevolgd. Integendeel, 88 procent van de wereldbevolking hangt een geloof aan. Hun aantal groeit. Religie laat zich niet zo gemakkelijk wegpoetsen. Als systeem voor betekenisgeving kent het eigenlijk geen serieuze concurrent. Nieuwkomers uit alle windstreken komen ons daar nu aan herinneren. Ze beginnen gewoon een kerk, desnoods in een garage of op een bedrijventerrein. Daar vormen ze een warme plek van onderlinge solidariteit. Je treft er huiswerkklassen, naailes, steun bij ziekte, een informele voedselbank. De participatiesamenleving in de dop, zeg maar. Alleen moeten veel gemeenteraadsleden en ambtenaren in de Randstad daar niets van hebben. Ze houden liever afstand tot de kerk of de moskee. Een hang-up van vijftig jaar geleden weerhoudt ze ervan praktisch sociaal beleid te ondersteunen. Het wordt tijd om uit deze bubble te treden. Wie denkt dat het geloof nog steeds een aflopende zaak is in WestEuropa, heeft het mis. Columnist Janen Ganesh van de Financial Times erkende dat laatst op typisch Britse, zelfdepreciërende wijze: ‘ik ken haast niemand die bidt’, schreef hij. ‘En dan nog durf ik mij een kosmopoliet te noemen…’. Yvonne Zonderop Journalist, gespreksleider, eigenaar van www.onsdigitaleleven.nl en auteur van het binnenkort te verschijnen boek ‘Los van God’ SERmagazine 19 FOTO Christiaan Krouwels Column: De seculiere 'bubble'
MeedoenHeeft u een onderwijs catalogus, nxtbook of eartikelen? Gebruik Online Touch: lesboek online bladerbaar uitgeven.
SERmagazine februari 2018 Lees publicatie 19Home