zeepkist tijk doet. Veel mensen met een ziekte of beperking zeggen dat ze niet écht worden gezien.’ Investeren in werkzekerheid Wat zou u doen als u minister voor Participatie mocht worden? ‘Ik zou het hele sociale zekerheidsstelsel drastisch hervormen en baseren op alles wat mensen kunnen inbrengen in plaats van op wat ze kosten. Met de besparing die dat oplevert, zou ik geld vrijmaken voor projecten en pilots waarin mensen worden uitgenodigd om zelf vorm te geven aan de participatie in hun eigen omgeving. Ik zou stimuleren dat er overal broedplaatsen ontstaan waar mensen echt samenleven. Daarnaast zou ik veel investeren in jonge mensen met een beperking of chronische ziekte. Als zij een opleiding kunnen doen en in het begin de nodige begeleiding krijgen om hun leven op de rit te krijgen, kunnen zij in veel gevallen prima zelf in hun eigen levensonderhoud en behoeften voorzien. Daardoor wordt een veelvoud aan kosten in de toekomst bespaard. De politiek moet dienstbaar zijn aan wat er in de samenleving wil ontstaan. Nu zie je dat mensen wanhopig hun best doen om zich aan te passen aan de eisen van het systeem, zodat ze maar in het vakje passen. Ik noem het de survival of the fitting: zorg dat je aan de criteria voldoet, zodat je je uitkering behoudt. Het werkt beter en het is goedkoper als het systeem dienend is aan mensen. Het motto van het VNverdrag voor de rechten van mensen met een handicap of chronische ziekte is veelzeggend: Nothing about us without us. Als mensen werkelijk krijgen wat ze nodig hebben en waar ze behoefte aan hebben, vragen ze juist minder dan vaak wordt gedacht. Als we op die manier gaan denken, kan iedereen in 2050 meedoen.’ n In 1989 keken de filmmakers van Back To The Future dertig jaar vooruit in de tijd. Ze lieten hun fantasie de vrije loop. We keken naar futuristische snufjes die we destijds bijna voor onmogelijk hielden. Betalen met je vingerafdruk, een viritual reality game en videoconferencing – nu kijken wij er nu niet meer van op. Hoe de wereld er in 2050 uit zal zien en welke technologische ontwikkelingen ons te wachten staan, durf ik niet te voorspellen, maar dát alles in ongekend tempo verandert, dat staat vast. Een van de grootste uitdagingen die de technologische vooruitgang met zich meebrengt in de arbeidsmarkt, is het aanpassingsvermogen dat van ons wordt gevraagd. In het bedrijfsleven vinden we het vanzelfsprekend dat ondernemingen zich constant vernieuwen, blijven aansluiten op de veranderende marktvraag en nieuwe kansen aangrijpen om marktpositie te behouden en groei te realiseren. Aan de andere kant zie ik geregeld mensen die gedurende hun loopbaan jaren geen aanvullende opleiding volgen en daardoor geen aansluiting meer hebben op een veranderde vraag vanuit de markt. De arbeidsmarkt van de toekomst vraagt hoe dan ook om nieuwe kennis en vaardigheden. Scholing is essentieel om bij te blijven en om arbeidsmarktwaarde te behouden, ook tijdens je loopbaan. Eenmaal op de arbeidsmarkt mag scholing niet stoppen. Dit kan bijvoorbeeld door mensen een persoonlijk scholingsbudget te geven, waar de werkgever gedeeltelijk invloed op heeft en die gerelateerd is aan de vraag in de arbeidsmarkt en duurzame inzetbaarheid. Alleen scholing is niet genoeg. De werknemer moet ook gevoed worden met informatie over hoe de vraag op de arbeidsmarkt zich ontwikkelt en wat dat betekent voor zijn arbeidsmarktwaarde. Daarmee komt werkzekerheid in de plaats van baanzekerheid. Dat is wat mij betreft de toe - komst: zorgen dat iedereen in zichzelf blijft investeren. Tessa Ruijgrok Vicevoorzitter Jong Management SERmagazine 27 FOTO Dirk Hol Pagina 26
Ouder en gezonderInteractieve online spaarprogramma, deze editie of sportblad is levensecht online geplaatst met Online Touch en bied het converteren naar een digitale publicatie van digi clubmagazines.
SERmagazine september 2017 Lees publicatie 10Home