zeepkist ‘Anderzijds: misschien worden robots zodanig verbeterd dat ook ik als gezond persoon het verschil met een mens niet meer zie. Misschien is het een ontwikkeling waar ik me nu nog niets bij kan voorstellen, zoals we tien jaar geleden geen idee hadden van hoe de smartphone ons leven zou veranderen.’ Talenten en kansen Pensioen In 2050 nadert Andrea Maier de 75 jaar. Wil ze tegen die tijd nog werken? ‘Onzinnige vraag. Natuurlijk wil ik dan nog werken. Ik hoop dat ik dan nog kan doen wat ik het liefste doe: ‘werken’. Die eeuwige discussie in Nederland over een pensioenleeftijd van 65, 67 of 68 – ik begrijp er niets van. In Australië en veel andere landen ís er helemaal geen vaste pensioenleeftijd. Je spaart voor je pensioen en als je wilt stoppen, stop je. Natuurlijk hoeft niet iedereen tot in de zeventig door te werken – een stratenmaker zéker niet – maar mensen die dat wel willen, moeten alle ruimte hebben. Voor iedereen is het beter om bezig te zijn. De vraag moet niet zijn: wat kun je nog, maar: wat wil je doen?’ Voor kwetsbare mensen is een ziekenhuis een heel onveilige plek Tegen de tijd dat zij zelf zorg nodig heeft, hoopt ze vooral zelf de regie te kunnen houden. ‘Ik wil graag mijn eer behouden. Niet alleen wilsbekwaam geacht worden, maar ook echt in charge zíjn. Wie weet scharrel ik hier dan wel met Alice door de tuin.’ n SERmagazine 31 Als vertegenwoordigers van de verschillende types studenten zetten wij ons iedere dag in voor het Nederlandse onderwijs. Natuurlijk is het daarbij belangrijk om te werken aan de problemen en ontwikkelingen van vandaag, ieder vanuit de eigen achterban en visie. Soms is het echter ook goed om samen eens wat verder te kijken dan de talkshows, krantenkoppen en Kamervragen. Als wij een verrekijker ter hand nemen en kijken naar het jaar 2050, delen wij een ideaal. Wij zien dan een samenleving die voor iedere vorm van talent een passende én gewaardeerde vorm van onderwijs biedt. Het is ons samen gelukt om te begrijpen dat wij onderwijsvormen niet moeten verbinden aan een rangorde van laag naar hoog. Iedere vorm van onderwijs heeft zijn eigen karakter en kracht, en daarmee zijn eigen waarde voor de maatschappij. Als we de verrekijker wegleggen, zien we dat er nog vele stappen te nemen zijn. Nog onvoldoende profiteren we van de verschillende vormen van onderwijs binnen ons stelsel. De ingebeelde rangorde, maar ook de afbakening en onnodige drempels tussen onderwijsvormen beperken de studenten in het samenstellen van een onderwijspad dat past bij hun interesses en talenten. Juist nu wij mensen vragen een leven lang te blijven leren, moeten we leren te denken in mogelijkheden en kansen in plaats van drempels en beperkingen. Die uitdaging ligt er niet alleen voor studenten, maar voor de hele maatschappij. En niet alleen als vergezicht voor 2050, maar als realiteit van morgen. Tariq Sewbaransingh Voorzitter Landelijke Studentenvakbond Roosmarijn Dam Voorzitter Jongerenorganisatie Beroepsonderwijs Rhea van der Dong Voorzitter Interstedelijk Studenten Overleg FOTO Dirk Hol Pagina 30
Als ik later groot benHeeft u een tijdschrift, noviafacts of internet nieuwsbrieven? Gebruik Online Touch: reisgids digitaal uitgeven.
SERmagazine september 2017 Lees publicatie 10Home