Willemijn Dekker, visueel gehandicapt, werkt bij het ministerie van BZK: ‘Mijn beperking is geen reden iets niet te doen’ De Rotterdamse Willemijn Dekker (33) heeft een progressieve oogziekte. Daarom moet ze met steeds nieuwe grenzen leren omgaan. Dat betekent braille leren. En als ze wil wandelen of skiën, moeten haar hond Lobbes en een buddy mee. TEKST Ton Bennink FOTO Christiaan Krouwels 20 OKTOBER 2017 - NR. 10 Willemijn Dekker studeerde Bestuurskunde in Enschede, maakt wereldreizen, houdt van skiën, liep het kustpad Hoek van Holland naar Den Helder, wandelde 200 kilometer van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella, doet vrijwilligerswerk door het hele land, sport veel en was tot voor kort politiek actief. ‘Natuurlijk word ik in mijn activiteiten belemmerd door mijn progressieve oogziekte, maar dat is geen reden om die dingen niet te doen. Zo sta ik ook in mijn werk. Ik werk 32 uur per week op het ministerie. Ik moet er niet denken om werkloos thuis te zitten.’ Na haar studie begon ze haar loopbaan op een adviesbureau in Leiden, daarna volgde Rijkswaterstaat en sinds bijna drie jaar werkt ze op het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK). ‘Tot nu toe heb ik steeds projectondersteuning gedaan, zoals het organiseren van informatiebijeenkomsten of kennisuitwisselingen. Deze zomer ben ik begonnen als assistent-programmasecretaris van Binnenwerk, een van de programma’s van de dienst Uitvoering Bedrijfsvoering Rijk (UBR). Ik moet er niet aan denken om werkloos thuis te zitten We plaatsen laagopgeleide mensen met een beperking bij overheden. Eigenlijk voor het eerst dat ik me met gehandicapten bezighoud. Maar ik wil beoordeeld worden op mijn werk. Ik was liever niet de gehandicapte die gehandicaptenbeleid maakt.’ Column - Merkelen
Pagina 21Scoor meer met een e-commerce shop in uw boeken. Velen gingen u voor en publiceerden studiegidsen online.
SERmagazine oktober 2017 Lees publicatie 16Home